Charles Darwin, evrimin ürettiği çeşitli formları inceledi ve bugün üzerinde yaşadığımız gezegen 1 trilyon form ve formla dolu. Peki bu sayısız türün gelişmesi ne kadar sürdü? Detaylar içeriğimizde… ?
Kaynak:https://www.livescience.com/how-long-…
Milyonlarca türün bulunduğu gezegenimizde, zamana ve koşullara bağlı olarak yeni türler de ortaya çıkıyor. Ancak bu zamanı ve süreci kesin olarak belirlemek mümkün mü?
Bu sorunun cevabı pek çok ırka göre değişir.
Los Angeles, California Üniversitesi’nde ekoloji ve evrimsel biyoloji profesörü olan Thomas Smith, tepkinin ‘taksonlara ve çevre koşullarına bağlı olarak’ orta yaş türleri arasında büyük ölçüde değiştiğini söylüyor.
En önemlisi, evrim kalıtsal değişikliklerle gerçekleştiği için, bir canlının üreme hızı veya oluşum zamanı, yeni türlerin oluşma hızını (türleşme hızı olarak bilinir) sınırlar.
Örneğin New York’taki Amerikan Doğa Tarihi Müzesi’ne göre bakteriler çok hızlı üredikleri ve birkaç dakika veya saatte bir ikiye bölündükleri için yıllar hatta günler içinde yeni türlere dönüşebiliyor.
Smith, hangi bakteri suşlarının yeni türler olarak sayıldığını belirlemenin zor olabileceğine dikkat çekiyor.
Bilim adamları türleri çiftleşip çiftleşememelerine göre tanımlarlar ama bakteriler için eşeyli üreyemedikleri için bu mümkün değildir.
Bununla birlikte, 2008 yılında yapılan bir çalışma, onlarca yıldır gözlemlenen bir E. coli bakterisinin, oksijenli bir ortamda sitratı bir besin kaynağı olarak kullanma yeteneği geliştirdiğini ortaya çıkardı. Bu, yeni bir ilacın başlangıcını temsil ediyor.
Poliploidi olarak bilinen bir fenomendeki bitkiler, tohumlardaki tüm genomlarını kopyalayabilir, bu da her kromozomun ek kopyalarına ve her nesilde yeni bir türe neden olur.
Smith, ortaya çıkan üreme yalıtımının otomatik olarak yeni bir çeşitlilik yarattığını belirtiyor.
Pek çok bitki kendi kendini ürediği için, yeni poliploid organizma yeni çeşitlerden daha fazlasını yaratmaya devam edebilir. UCSB, “Bitkiler genellikle kendi kendini döller, böylece tüm bir popülasyonu başlatabilirler” diyor.
Hayvanlar aleminde bile, özellikle hızlı üreyen böceklerin ortasında tipleştirme, insan tarafından gözlemlenebilir zaman ölçeklerinde gerçekleşebilir.
Örneğin, ‘elma kurdu sineği’ (Rhagoletis pomonella) alıç bitkileriyle beslenir, ancak bazıları 1800’lerin ortalarında ABD’nin Kuzeydoğusuna geldikten sonra elmalarla beslenmeye başladı.
O zamandan beri, 2006 yılında yapılan bir araştırmaya göre iki küme üreme açısından izole edildi. Bu, fiziksel sakıncaları olmayan bir tipleştirmenin ilk adımı olarak görülüyor.
Türleşme genellikle omurgalılarda daha yavaş gerçekleşir, ancak hızlı olma olasılığı vardır.
Science dergisinde 2017 yılında yapılan bir araştırma, bir Galapagos ispinozunun yeni bir adaya göç ettiğini ve yerli bir kuşla çiftleştirildiğini, bunun da üç nesil içinde üreme açısından izole edilmiş yeni bir soy oluşturduğunu bildirdi.
İsveç’teki Uppsala Üniversitesi’nden bir genetikçi olan Leif Andersson, bu soy, ırkların melezlenmesi yoluyla çok hızlı bir tipleme başlangıcını temsil ediyor olabilir. Andersson, bunun yeni bir çeşidin nasıl oluşabileceğine dair olası bir senaryo olduğunu belirtiyor.
Smith’e göre, omurgalılar arasında tam türleşme için hız rekoru, büyük olasılıkla Afrika’daki Victoria Gölü’nde bulunan çiklit balıklarıyla ilgilidir.
Bu balıklar, 12 bin yıldan kısa bir süre önce tek bir cinsten 300 cinse ayrıldı. 2000 yılında yapılan bir çalışma gibi bazı çalışmalar bu süreci araştırmıştır; Cikletin türleşmesinin olağanüstü düzeyde olduğu görüldü.
Smith, tiplendirme dönemleri için bir üst sınır bulmak için fiziksel engellerin neden olduğu türleşmeye bakılması gerektiğini söylüyor. Örneğin, daha önce Amerika’da bulunan boa yılanları ile Afrika ve Asya pitonları, Güney Amerika’nın Afrika’dan ayrılmasından sonra birbirinden ayrıldı. Smith, bunun muhtemelen kıtasal bölünmeden tam türleşmeye kadar geçen milyonlarca yılı temsil ettiğini söylüyor.
Andersson, yazmanın ortalama veya en yaygın zamanını adlandırmanın zor olduğunu, ancak bilim adamlarının en son ataları tahmin edebildiğini ve bunun bir fikir verebileceğini söylüyor.
2015 yılında yapılan bir araştırma bir iddiayı daha ortaya çıkardı. Araştırmacılar, 50.000’den fazla türden elde edilen bilgilere dayanarak (buna çok az bakteri dahil olsa da), tiplendirmenin genellikle 2 milyon yıl boyunca mutasyonların birikmesini gerektirdiğini buldular. Bu, omurgalılar, eklembacaklılar ve bitkiler için geçerliydi.
Ancak diğer araştırmacılar, bu tür örneklerin hala birçok varsayım gerektirdiğine dikkat çekiyor.
Smith, genel olarak, bilim adamlarının türleşmeyi yavaşlatan veya hızlandıran faktörler (yani, çevresel faktörler ve üreme engelleri) konusunda daha sağlam bir temele sahip olduğunu söylüyor.
“Tüm türler arasındaki seçilim baskısı ne kadar yüksek ve gen akışı ne kadar azsa, türleşme olasılığı o kadar yüksek olur.” o da belirtiyor.
